مطالعه تصادفی کشمش پلویی آفتابی ملایر در مقابل تنقلات جایگزین بر روی کنترل قند خون و سایر عوامل خطر قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 صورت گرفت.
این مطالعه کارآیی تصادفی 12 هفته ای تأثیر مصرف روتین کشمش تیره در مقابل تنقلات فرآوری شده جایگزین را بر سطح گلوکز و سایر عوامل خطر قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ارزیابی کرد.
شرکت کنندگان در بازوی درمان کشمش یک بسته 1 اونس کشمش را 3 بار در روز قبل از غذا همراه با یک لیوان آب یا یک نوشیدنی بدون کالری مصرف کردند. شرکت کنندگانی که به صورت تصادفی در گروه میان وعده انتخاب شدند، یک بسته میان وعده 100 کالری را 3 بار در روز قبل از غذا همراه با آب یا نوشیدنی بدون کالری دیگر مصرف کردند.
شرکت کنندگان مطالعه که کشمش مصرف کردند، 23 درصد کاهش قابل توجهی در سطح گلوکز پس از غذا داشتند. همچنین در مقایسه با شرکت‌کنندگان مطالعه که تنقلات بسته‌بندی شده مصرف می‌کردند، کسانی که کشمش مصرف می‌کردند 19 درصد کاهش در گلوکز ناشتا و 0.12 درصد کاهش HbA1c داشتند، اگرچه این یافته‌های اخیر از نظر آماری معنی‌دار نبود.
در مورد BP، افرادی که کشمش مصرف کردند، کاهش قابل توجهی 8.7 میلی متر جیوه در فشار خون سیستولیک در مقایسه با گروه میان وعده 100 کالری داشتند، اما کاهش قابل توجهی در BP دیاستولیک را تجربه نکردند.
در مقایسه با گروه میان وعده، گروه کشمش بهبود قابل توجهی در وزن بدن، شاخص توده بدن، دور کمر، انسولین ناشتا، ارزیابی مدل هموستاتیک مقاومت به انسولین، کلسترول تام، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم، کلسترول بالا نداشتند. لیپوپروتئین چگالی کلسترول، تری گلیسیرید، یا کلسترول غیر HDL.
در میان تولیدکنندگان مواد غذایی، بسته بندی مواد غذایی ناسالم در بسته بندی های 100 کالری و تک وعده ای رایج شده است.
این بسته‌ها به‌عنوان راهی برای کمک به افراد رژیمی برای کنترل کالری دریافتی خود به بازار عرضه می‌شوند و در عین حال میل به خوردن میان‌وعده‌های مورد علاقه‌شان را برآورده می‌کنند.
تولیدکنندگان مواد غذایی این مفهوم را دوست دارند – و ظاهراً مردم نیز همینطور هستند. در سال 2007، نیویورک تایمز گزارش داد که تنها در 3 سال قبل، بخش “بسته اسنک” از بازار مواد غذایی سالانه 200 میلیون دلار در فروش افزایش یافته است.
