ممکن است تعجب کنید که چرا برخی مکان ها گلدان پلاستیکی دو طرفه را می پذیرند و برخی دیگر نمی پذیرند. خوب، این کمی پیچیده است، مانند همه چیزهایی که در مورد زباله های پلاستیکی وجود دارد! شهر تورنتو می گوید: “هیچ بازار ثابتی برای حجم پلاستیک سیاه تولید شده در تورنتو وجود ندارد.
پلاستیک سیاه را نمی توان به صورت مکانیکی در تاسیسات بازیافت طبقه بندی کرد، زیرا فناوری طبقه بندی نوری نمی تواند آن را تشخیص دهد.” موضوع دیگر نوع پلاستیکی است که از آن ساخته شده است.
گلدان های گیاهی معمولاً از پلاستیک نرم و انعطاف پذیر ساخته می شوند که به پلی پروپیلن یا پلاستیک شماره 5 (PP) معروف است. برخی دیگر از پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) یا پلاستیک شماره 2 ساخته شده اند، اینها کمی بادوام تر و سفت تر هستند و نرخ بازیافت بالاتری دارند.
یکی از دلایل اصلی نیاز به بازیافت گلدان های گیاهی این است که به سادگی به پلاستیک بیشتری در محیط خود نیاز نداریم. پلاستیک صدها سال طول می کشد تا تجزیه شود و در حالی که در حال وقوع است تجزیه می شود و خاک و آب اطراف خود را آلوده می کند و ما مطالعات زیادی را دیده ایم که نشان می دهد چگونه میکروپلاستیک ها در اقیانوس ها و دریاچه های ما نیز به پایان می رسند.
زمانی که نوبت به کاهش تعداد گلدان های پلاستیکی می شود، شاهد هستیم که برخی از شرکت ها جایگزین های زیست تخریب پذیر را ارائه می دهند.
استفاده مجدد از آنها بسیار سخت است، اما تعداد زیادی باغبان جدید و حتی باغ های مدرسه وجود دارند که به گلدان هایی نیاز دارند که در شرایط خوبی باشند. برخی از بخش های باغبانی کالج نیز آنها را می پذیرند.
همین امر در مورد باغ های محلی نیز صدق می کند. از پلتفرم هایی مانند Facebook Market Place و Freecycle استفاده کنید تا بپرسید آیا کسی به آنها نیاز دارد یا خیر. همچنین، با باغبانان استاد در منطقه خود ارتباط برقرار کنید، آنها فروش سالانه گیاهان و جمع آوری کمک مالی برگزار می کنند و همیشه به گلدان نیاز دارند.
